Hoe het ging

In de afgelopen vakantie hadden we het over onze zomervakantie
Emiel zei toen, we kunnen ook wel trouwen, dan is het onze huwelijksreis.
Waarop ik vroeg of hij dat meende. Ja was zijn antwoord, hij wilde met me trouwen.
Waarop ik uiteraard geen nee kon zeggen.
Wanneer dan? Nou als we nou eens de eerste vrijdag voor de vakantie nemen?
Dus wij naar mijn werk om te kijken wanneer we vakantie hadden aangevraagd.
Dit was vanaf de 8ste september.
Na enig misrekenen van mijn kant kwamen we uit op 6-9-12, later pas zagen we dat dit een donderdag is.
Maar toen vonden we het rijtje getallen zo mooi dat we besloten het zo te houden.

Het gemeentehuis was al snel gebeld en vastgelegd. Zij hadden nog plek om 15 uur.
Dan is het rijtje compleet.
Ook de kerk van mijn kant gemaild. De dominee is beroepen naar een andere gemeente.
Toch wil ik graag door hem getrouwd worden en Emiel was het hiermee eens.
De dominee vond dit geen probleem.
Ondanks dat hij niet meer werkzaam is in de gemeente waar we trouwen komt hij wel terug hiervoor.
Erg gaaf!

Toen nog aan de ouders vertellen.
Mijn ouders en vooral mijn vader grapt altijd dat Emiel eerst een bruidsschat moet betalen voordat hij met me mag samen wonen of trouwen.
2 kamelen en 3 koeien moesten het worden.
Eerder al heb ik pa gebeld met de vraag wat de 2 kamelen en 3 koeien in mijn straat deden.
Volgens Emiel waren ze voor pa. Pa zei dat Emiel de pot op kon, hij kwam ze maar brengen.
Halen kostte een koe extra. Die hadden we niet, dus moesten we de boel maar invriezen voor de bbq.
Dit alles was nog voordat we besloten te trouwen.
Daarom kochten we nu een flinke zak boerderij dieren.
Daarmee is Emiel eerste kerstdag naast pa gaan zitten.
Joh Pa, als ik Annelies wil trouwen moet ik betalen, wat wil je hebben.
Een flinke boerderij moest het zijn, koeien, schapen en zelfs een paard.
Kamelen had hij niet. Toen het op een akkoordje was gegooid hebben ze handje geklapt.
Emiel ging op 1 knie voor me zitten en vroeg me officieel ten aanzijn van iedereen die er was ten huwelijk.
Uiteraard zij ik Ja!!!

De moeders kregen een bruidstijdschrift met een gedichtje met daarin de vraag of ze mee gaan op jurken jacht.
Beide moeders zeiden uiteraard ja.
Mijn ouders boden meteen aan dat ze mijn jurk wilde betalen.
Erg lief!

Opa is gevraagd als mijn getuige. Bijzonder dat dit nog kan.
Onze oudtante van 92 of misschien nog wel ouder, riep uit, dat ik dit nog mag meemaken op mijn leeftijd.
Zelf is ze nooit getrouwd geweest en had ze onlangs nog beklag gedaan over een nichtje dat zwanger was terwijl ze niet getrouwd is.
Een erg leuke lieve betrokken vrouw die nu erg geroerd was door Emiel zijn actie.
Pa en ma hebben we gevraagd of we bij hun in de tuin mogen trouwen.
Een perfecte locatie voor een gezellig samen zijn. Dit was ook goed.
De grote lijnen staan dus vast, nu de rest nog!