Bloeddonor

Gisteren schreef ik mijn 100ste blogbericht!
Jippie!
En met 12 volgers mag ik ook al niet klagen!
T blijft leuk het bloggen, ook al ben ik soms hartstikke inspiratieloos!

Ook had ik gisteren nog een 'jubileum'.
Ik gaf voor de 5e keer bloed.
Ik ben iets langer dan een jaar bloeddonor, en ga trouw op de oproepen in.
Sommige mensen snappen dat niet, vinden bloedprikken eng, of vragen zich af waarom je het voor de lol zou doen.
Ik doe het niet voor de lol, ik doe het voor een ander!
Wat nou als jij in het ziekenhuis komt te liggen en een buikbloeding hebt, of je bevalling loopt anders dan gehoopt en je hebt bloed nodig?
Dan ben je ook blij dat ze een zak aan je infuus koppelen!

Zelf heb ik gelukkig nog nooit bloed nodig gehad, maar hoop het wel nog jaren te kunnen geven.
Ook hebben ze vorige week buisjes bloed afgenomen om te kijken of ik geschikt ben als beenmergdonor.
Mensen met kanker hebben dit vaak nodig, maar geschikte donoren zijn er niet altijd.
Hoe meer mensen er in het bestand staan hoe meer levens er gered kunnen worden.
De kans dat je opgeroepen wordt voor beenmerg donor is vrij klein, maar je zal maar iemand zijn leven kunnen redden op die manier!
Dat is toch schitterend?

Verder is het bij de bloedbank altijd gezellig, iedereen blijft 'verplicht' nog even hangen voor een bakje koffie of fris, eet een koek of wat anders lekkers, maakt een praatje en leest een boekje.
De dames zijn altijd vriendelijk en vrolijk en vooral erg dankbaar met jou halve liter bloed.

Geef jij bloed? Waarom wel/niet?
Overweeg het eens en kijk op http://www.sanquin.nl voor meer informatie!
Je wordt over het algemeen niet vaker dan 3 a 4 keer per jaar opgeroepen en je red er levens mee!!!

Thinks I like!

Er zijn zoveel dingen waarvan ik houd!
En dat wil ik graag met jullie delen!!

Chocola!
En dan ook alles met chocola, brownies, cakejes, repen en melk.
Helaas mag ik door m'n allergieen alleen maar repen en eieren van kinder hebben, de rest is te gevaarlijk voor me. Maar dat neemt niet weg dat het heerlijk is!!!

Alles om me heen!
De krokusjes, beestjes in de wei, de sneeuw in de bomen, de douw in de spinnenwebben, de olifanten in kenia, de giraffen in het safaripark

Regelen
Heerlijk om dingen te regelen, van grote verjaardagsfeestjes tot de financieen op het werk, van een dagje uit tot alles voor m'n Roparunteam!

Reizen!
Heerlijk om te reizen, nieuwe culturen en mensen te leren kennen, indrukken op te doen en dingen te ontdekken en achteraf heerlijk weg te dromen bij foto's!

Schone was!
Niets heerlijker dan schone was aan de lijn!

En owww er is zoveel meer!
M'n huisje,
m'n vent,
m'n werk,
m'n vrienden,
m'n familie,
Avondje tv kijken,
Bankhangen,
uitgebreid in bad,
de sauna,
en ga zo nog maar even door!
Waar hou jij van?

heerlijk liedje!

Bob

Terwijl ik over de gangen op het werk liep om de post op te halen hoorde ik een harde schreeuw.
Een vrouwenstem schreeuwde hard om hulp, ik besloot toch maar even te gaan kijken.
Eenmaal in het kantoor waar ik het geschreeuw vandaan hoorde komen lag een man op de grond, zijn vrouwelijke collega zat ernaast op de grond en trok hard aan hem.
De man was zomaar van zijn stoel afgevallen, en lag nu in een rare houding onder zijn buro.
Snel zijn ademhaling gecontroleerd, die was er niet.....

Daar zit je dan, op een kantoor, met een dood iemand.
De man snel onder zijn buro vandaan getrokken, de vrouw gesommeerd 112 te bellen en te zeggen dat het om een reanimatie ging, en de receptioniste te waarschuwen.
Inmiddels waren er ook andere mensen op het geschreeuw afgekomen,
Met een andere meneer begonnen met reanimeren, 30 keer masseren, 2 keer ademen, 30 keer masseren, 2 keer ademen, en dan nam een ander het weer over.
Intussen was iemand de AID gaan halen uit de gang bij de poliverpleegkundige.
De AID werd aangesloten en geactiveerd, precies op dat moment stapte ook de ambulance dienst binnen, goed gedaan dame en heer, u mag stoppen,
meneer, u moet iets harder masseren, mevrouw u scoort 100%.

Leuk zo'n BHV cursus!!!
Maar toch hoop ik het nooit nodig te hebben!

Beetje anders

De eerste weken moest ik erg wennen aan het feit dat Mister E. me nam zoals ik ben.
Nou klinkt dat voor ieder mens als de normaalste zaak van de wereld.
Dat zou het ook moeten zijn, en we zeggen allemaal ook heel hard dat we iedereen nemen zoals hij of zij is, maar ik weet uit ervaring dat dat vaak echt niet zo is!

Ik ben namelijk een beetje anders ziet u.
Ik functioneer geheel normaal, maar zie er wel anders uit dan menig andere vrouw.
En de reden hiervan is niet dat ik dat zelf zo leuk vind.
Ik ben kaal, en niet een beetje, nee heel erg.
Er is geen haar op mijn lichaam die overleefd.
Geen wimpers, geen wenkbrouwen, geen hoofdhaar, en geen neushaar, geen teenhaar, en geen oorhaarm, niks nada noppes!
Mijn lichaam is in feite allergisch voor zijn eigen haar, en stoot het dus af.
Het begon flink wat jaren terug met flink wat kale plekken, inmiddels groeit het al een jaar of 6 helemaal niet meer.
Aan pruiken doe ik niet, ik wil zijn wie ik ben.
En dat is een kale meid, en niet een met (nep) haar.

Nu heb ik totaal geen moeite met mijn kale hoofd, en de mensen om me heen zien het ook als normaal.
Maar als het erop aan kwam werd er opeens anders gepraat.
Dan was ik opeens de gezellige meid bij wij het allemaal wel goed zou komen,
maar er zelf aan beginnen, ho maar!
Ook reacties als, ik kan toch niet aankomen met een kale meid bij m'n vrienden, het spontaan niet meer reageren als ze doorhadden dat ik kaal was, of het houden bij raar aanstaren maak ik vaak mee.
Niet dat ik nou zo vaak hopeloos verliefd was, maar contact maken wat verder ging als vriendschap bleek vaak lastig.

En toen kwam mister E. Die niet eens vroeg wat ik had, die viel voor mij en niet voor mijn verpakking.
Iemand die vond dat ik mooi was, en als ik het eens waagde een pruikje op te zetten, nou dan wist tie t nog niet.

En ik, ik moest er gewoon aan wennen, aan wennen dat er iemand was die me niet raar aankeek omdat ik kaal ben, eraan wennen dat het hem niet kon intresseren wat ik heb, als ik mezelf maar was.
En eigenlijk, is dat best wel lekker!
Geen haar op m'n hoofd die eraan denkt om dat gevoel los te laten!!!

Vlinders

Nou schreef ik geloof ik vorige week dat ik terug zou komen.
Dat ik weer ging bloggen, en er mijn best voor ging doen.
Om vervolgens trouw iedere dag eventjes te lezen bij al dedoormijgevolgde blogjes.
En zelf trouw niets te schrijven.
Schop onder m'n kont en gaan schrijven!!
Dus hallo, hier ben ik dan weer!

De reden waarom ik niks geschreven heb kan ik heel kort houden.
T zijn de vlinders..
Mister E. is nog altijd in beeld. Inmiddels spreken we dan ook van Mister E en Mevrouw L.
Een hele maand al zijn we samen, en het is nog altijd gezellig!
En natuurlijk is het wennen, ik woon al meer dan een jaar op mezelf, en nu is er ineens een Mister die graag ook wat aandacht wil.
Iemand die vraagt waar ik ben, wat ik doe en met wie ik ben.
Niet vaak vraagt hij dat, maar toch, gewend ben ik het niet meer.
Ik had dan ook wat tijd nodig om daaraan te wennen, om m'n leventje 'samen' opnieuw in te richten.
En nou is het alles behalve zo dat we samen wonen ofzo, maar toch...

En inmiddels went het aardig!
Met vragen hoe gaat het tussen jullie, kan ik nog steeds weinig.
Ja goed! Moet ik er nog meer van zeggen dan?
Natuurlijk zijn er af en toe twijfels, dingen die we niet kennen of nieuwigheden,
maar we overleven het wel en zijn er nog altijd van overtuigd dat we ooit gaan trouwen, kinderen gaan krijgen en samen onze auto het ravijn in rijden (want als de een eerder dood gaat dan de ander is dat ook weer zo triest...)

Ik beloof bij deze plechtig jullie af en toe op de hoogte te houden!!!

Ill be back!

Na een maand van veel werken, drukke weekeinden, afspraken, dates en gezelligheid ben ik weer terug (hoop ik!)
Nou nog wat inspiratie opdoen en dan komt t echt weer helemaal goed!