10 gedachtes die ik op moet schrijven, en een stokje om weer door te geven.
Nou daar gaan we dan!!
1. Zo ook weer thuis, benen op de bank, wachten op Alone in the wild (nl 3 23.05 uur)
Heerlijk na zo'n werkdag!
2. Moet de lichtjes van m'n boom eigenlijk nog aan doen, maja voor dat eventjes nog opstaan???
3. Echt teveel gegeten.. Burp!
4. Al dat gemekker bij Pownews, nog 5 minuten dan komt er weer wat zinnigs.
5. Toch leuk dat Judith het stokje aan mij doorgaf! Het is m'n eerste stokje.
6. Wie weet wordt ik ook nog éens 'iemand' in blogland.
7. Fijn om vanmiddag eindelijk weer eens een goed gesprek te hebben gehad met m'n vriendinnetje, heb t gemist, had t nodig, en t gaat vast ook nog wel helpen.
8. Sjonge, moet toch echt een vakantie uit gaan zoeken. Maar ja waaaaarrr wil ik heen?
9. Moet m'n papiertjes en lege pakjes nog opruimen.. Straks!
10. Ik geef het stokje door aan Purperpol
Gisteren was het fantastisch, druk en toch ook wel een beetje 1 grote herrie.
Marianne Weber, Nick en Simon en Wesley zijn niet helemaal mijn favorieten.
Maar het was dan ook niet mijn dag, maar die van de clienten.
En alle 12.000 hebben het super naar hun zin gehad. En de begeleiders...
Die ook hoor! Genieten van de clienten die genieten!
Na afloop zijn we heerlijk bij de macDonalds gaan eten.
Een dagje feest hoor je toch wel daar af te sluiten!
Waar een van m'n clienten het voor elkaar kreeg om na zijn grote menu, een dubbele patat en een groot ijsje ook nog wat patat van de buurvrouw te pikken.
Die er overigens niet blij mee was en al helemaal niet om kon lachen.
Hij schoot ineens onder de stoel door en griste wel 4 hele patatjes bij haar weg.
Nieuwe patat wilde ze niet, ze was vooral beledigd..
Jammer, wij deden ons best dat hij zich zou gedragen, en hij, hij vond het schitterend. Deed niemand kwaad.
Zij hield haar kinderen angstvallig bij ons weg en zocht nog net geen andere tafel.
Jammer dat mensen zo omgaan met mensen met een handicap. Zij zijn ook gewoon deel van onze wereld hoor! Met al hun gedragingen en uitingen!
Bovendien kun je heel duidelijk zien dat hij gehandicapt is (duidelijk zichtbare symptonen van een syndroom) en dan snap je toch wel dat hij er ook niet altijd wat aan kan doen?
Wat kunnen mensen dan hard zijn!
O, een stokje! Daar schrik ik altijd een beetje van.
BeantwoordenVerwijderenNou, ik ga eens even denken of ik wel tien gedachten heb die ik wil delen... Je leest het binnenkort wel op m'n blog (of niet...;)).
hahah zo ik loop weer achter zeg even bijlezen bij je. leuk hoor om te lezen bij je en wat rottig zeg als mensen zo reageren omdat iemand patatjes pakt..ook geen voorbeeld voor haar kinderen hoor. ben blij dat we op de schoo waar ik juf was een kind met down syndroom hadden..lieve meid en ook voor de andere kids heel leerzaam en ze leren voorgoed om normaal met kinderen die een beetje anders zijn om te gaan/ een les voor het leven.ik had haar graag in de klas gehad.. ja dan kost het je wat meer energie nou en...
BeantwoordenVerwijderen